Kadril - Een Ridder En Een Meysken Jonc

1. Een ridder en een meisken jong
Op een rivierke dat zij zaten
Hoe stille dat het water stond
Als zij van goede minne spraken

2. Waarom dat water stille staat
Dat en geeft mij geen vremde
Ik heb zo menig jonge maagd
Gebracht in groot ellende

3. Ik weet nog een zo hoge berg
Boven alle bergen is hij hoog
In dale brengen zal ik hem
Daarom is het dat ik nu poog

4. Dat meisken jong en ook nog dom
Zij was zo zacht, zo lief, zo teder
Toen zij in haar liefs armen lag
Toen was de berg te neder

5. Toen het meisken geware werd
Dat zij een kind bleef dragen
Zij ging voor de ridder staan
Zij bas hem om genade

6. Vergeef mijn schuld, stout ridder fijn
Ik schonk u mijn schoon jong lijf
Ik was een goed maagdekijn
Waar moet ik met uw kindje blijven

7. Toen haar broeder geware werd
Dat zij een kind bleef dragen
Hij ging voor de ridder staan
Hij bad hem mede te grave

8. Gegroet, zei hij, stout ridder vrij,
Gij ridder vrij van waarden
En die met uw kind was begaan
Die ligt daar dood op de aarde

9. Haal speer en schild, het valt mij zwaar,
Dat ik zo jong moet scheiden
Ik wil gaan rijden tot bij haar
Valse boden moet je mijden

10. Toen hij op de heide kwam
Hij hoorde klokken klinken
Hij hoorde aan de klokken klank
Met zij in de aarde moest zinken

11. Toen hij op het kerkhof kwam
Hij hoorde papen zingen
Het was door hun droef gezang
Hij kon zich niet bedwingen

12. Hij hief op het trieste kleed
Hij zag haar klein vingerken roeren
Ze lachte met haar rode mond
Als zij de ridder voelde

13. Sta op, sta op, gij zoete lief
Gij overschone vrouwe
Ik zal u nooit nog nimmermeer
Doen zo grote ontrouwe